Επάγγελμα Ντελιβεράς: Don’t kill the ‘messenger’!
Είναι γεγονός ότι η πανδημία άλλαξε πολλά. Πράγματα που δεν περιμέναμε ποτέ, όπως ακόμα και το πώς βλέπουμε κάποιους κλάδους επαγγελμάτων. Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι οι ντελιβεράδες.
Η ανάγκη για παράδοση αγαθών, γρήγορα και ποιοτικά, τους ανέδειξε ως απαραίτητους για την λύση πολλών προβλημάτων που προέκυψε στην αγορά αγαθών, λόγω των κλειστών καταστημάτων. Χρήσιμοι συνεπώς αλλά και περιζήτητοι λόγω της μεγάλης ζήτησης από όλες τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς. Ας δούμε όμως τον ρόλο τους και πως αντιμετωπίζονται από όλους μας.
Από τα πλέον παρεξηγημένα επαγγέλματα, διότι και δεν εκτιμάται η προσφορά τους αλλά και δεν αμείβονται βάσει όσων προσφέρουν σε δύσκολες συνθήκες. Επιπλέον υπάρχει και ένα είδος απαξίωσης ακόμα και της προσωπικότητας ενός εργαζομένου απλά και μόνο επειδή κάνει την συγκεκριμένη εργασία.
Συνεπώς, επειδή αποτελούμε μέρος της αγοράς της εστίασης, οφείλουμε να βοηθήσουμε τους συγκεκριμένους εργαζόμενους, να αναδείξουμε την προσφορά τους αποκαθιστώντας έτσι την αξία τους.
Ας ξεκινήσουμε από το σημαντικότερο όλων που είναι η δυσκολία και η επικινδυνότητα τους επαγγέλματος. Οι 2 ρόδες, το βάρος του κουτιού, η οδηγική παιδεία, η άσχημη κατάσταση των δρόμων, η αντιμετώπιση των υπόλοιπων οχημάτων προς τα μηχανάκια και φυσικά η πίεση για γρήγορη παράδοση είναι παράγοντες που αναδεικνύουν το εν λόγω επάγγελμα ως ένα από τα πιο επικίνδυνα. Αν προσθέσουμε και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες τότε γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί πρέπει να σεβόμαστε και να υποστηρίζουμε όπως μπορούμε τον συγκεκριμένο κλάδο.
Κάτι επίσης πολύ άδικο που υφίσταται ο ντελιβεράς είναι οι αγενής επιπλήξεις για τυχόν αστοχίες μιας προηγούμενης παραγγελίας, ή ο ‘φουσκωμένος’ λογαριασμός. Ούτε για το ψήσιμο, ούτε για το ότι έλειπε ένα τυλιχτό αλλά σαφέστατα ούτε για τον τελικό λογαριασμό ευθύνεται ο εργαζόμενος που απλά παρέδωσε μια παραγγελία. Είναι αδιανόητο στις μέρες μας, ενώ απλά μπορούμε καλώντας να βρούμε ακόμα και τον ιδιοκτήτη ενός καταστήματος, να βγάζουμε τον πιο κακό εαυτό μας σε κάποιον που δεν ευθύνεται.
Επιπλέον, άθελά μας βέβαια, κάνουμε την εργασία τους ακόμα πιο δύσκολη ξεχνώντας να δώσουμε σαφής οδηγίες για την παράδοση όπως: όταν δεν έχουμε όνομα στο κουδούνι, όταν υπάρχει σκύλος στον προαύλιο χώρο χωρίς να είναι δεμένος, όταν έχουμε μόνο χαρτονόμισμα των 50€ κλπ. Ενώ από την άλλη πλευρά θέλουμε όλο τον σεβασμό στις δικές μας απαιτήσεις όπως να μην χτυπηθεί το κουδούνι, να γίνει αναπάντητη, να σβηστεί η μηχανή 50μ πρωτού έρθει σπίτι κλπ.
Φτάνοντας στο τέλος θέλουμε να θίξουμε και το λεπτό ζήτημα του φιλοδωρήματος. Κανένας πελάτης δεν υποχρεώνεται να δώσει. Ειδικά αν πιστεύει ότι ο συγκεκριμένος εργαζόμενος δεν έκανε σωστά την εργασία του. Ο άγραφος νόμος όμως της ανάδειξης μιας εργασίας ‘ιδιαίτερων συνθηκών’ επιβάλλει μια μικρή επιβράβευση. Ειδικά σε ώρες αιχμής για delivery με δύσκολες καιρικές συνθήκες η ‘ζεστή’ τσάντα, που νοιώθουμε στα χέρια μας κατά την ώρα της παράδοσης, επιβάλλει φιλοδώρημα. Χρήματα που για μας δεν έχουν ιδιαίτερη αξία αλλά στο τέλος της βάρδιας συνολικά είναι ένα έξτρα οικονομικό βοήθημα σε έναν χαμηλά αμειβόμενο.
Συμπερασματικά θεωρούμε ότι και λόγω της πανδημίας ήρθε η ώρα να αναγνωριστεί η σημαντικότητα του επαγγέλματος, να λυθούν τα σοβαρά εργασιακά θέματα που υπάρχουν και φυσικά να αντιμετωπίζεται από όλους μας με σεβασμό και αξιοπρέπεια όπως και σε κάθε άλλη επαγγελματική ιδιότητα.
Η ομάδα του theloSouvlakia.gr
